در زیبایی جهانی‌شده، صورت باید پوستی صاف و باطراوت داشته باشد، بدون هیچ‌گونه هاله‌های سیاه دور چشم، خطوط بیانی (شیارها و تاخوردگی‌های صورت)، یا افتادگی پوست. ابروها باید بالا رفته باشند، بینی کوچک و ظریف، لب‌ها پُر و قلوه‌ای، و گونه‌ها برجسته باشند. فک و چانه به وضوح مشخص هستند تا جایی که صورت شکلی مربعی پیدا کند و وجود یک چال نیز موردپسند است.
تمام این ویژگی‌ها ظرف چند دقیقه در مطب دکتر زیبایی با تزریق‌های ساده حاصل می‌شود، و این امر باعث شده است که چهرهٔ زنان به‌سمتی برود که همگی به نسخه‌ای مشابه و یکسان از یکدیگر تبدیل شوند! چهره‌هایی که تفاوتشان تنها در شمارهٔ سریال است، گویی همگی تولیدات یک کارخانه باشند. بوتاکس خطوط صورت را از کار می‌اندازد و حالات چهره (مانند خنده و اخم) را محدود می‌کند، درحالی‌که فیلر صورت را پُر کرده و اندازهٔ اجزای معمولی آن را بزرگ‌تر می‌سازد.
تمام این فرآیندها موقتی و با هزینه‌های گزاف انجام می‌گیرد. یک‌بار دربارهٔ این موضوع با گروهی از دختران بحث کردم. یکی از آن‌ها به من گفت: «دیگر نمی‌توانم فشن بلاگرها و فشن اینفلوئنسرها را جز از طریق اسامیشان از هم تشخیص دهم، چون چهره‌هایشان کاملاً یکسان شده است!»
(از متن کتاب)
📕 جهانی‌سازی زیبایی
📝 نویسنده: لیلی العصیلی
🖌 مترجم: فاطمه محیی‌الدین
📖 تعداد صفحات: ۴۶
📆 ویراست اول: پاییز ۱۴۰۳