بخش بزرگی از مسئولیت عفت و حیای زنان مسلمان بر عهدهٔ مردان است؛ نمی‌گویم که آنها همهٔ مسئولیت‌ها را بر عهده دارند، اما بخش بزرگی از این مسئولیت بر دوش آنها است.
مردان به هفت دلیل مسئول این وضعیت هستند:
این افراد از همسران، دختران و خواهران خود نمی‌خواهند که حجاب و عفت را مراعات کنند گویا برایشان اهمیتی ندارد که زنانشان حیا و عفت را رعایت کنند.
این مردان بدون محدودیت با زنان مسلمان و غیر مسلمان در می‌آمیزند و اختلاط می‌کنند، این رفتار چه پیامی برای زنان مسلمان دارد؟ اگر مردها بخواهند سرپرست واقعی باشند – آن‌چنان که اسلام دستور داده است - واجب است که الگو و تاثیرگذار باشند.
برخی از مردان مسلمان با تمجید از زنان بدحجاب و اعمال زشت، نقش «شوالیهٔ سفید» را بازی می‌کنند، تا جایی که یکی از آنها حتی تصاویر زنان مسلمان را که در آن با لباس‌های جذاب ظاهر می‌شوند را به بهانه‌های فاسدی مانند «توانمندسازی زنان» و مزخرفات دیگر به اشتراک می‌گذارد؛ ایدهٔ قرار دادن عکس‌های زنان مسلمان در معرض دید عموم را به گونه‌ای عادی می‌کند که با موازین اسلامی در تضاد باشد و به سایر زنان مسلمان نشان می‌دهد که اشتراک‌گذاری عکس‌های شما به صورت عمومی و بدون محدودیت قابل قبول است.
برخی از مردان مسلمان در فضای مجازی رفتار کاملاً نامناسبی از خود نشان می‌دهند، چه از راه گفتگوی عاشقانه، اظهار نظرهای ناشایست، یا با ارسال پیام‌های خصوصی و یا حتی اشتراک گذاری و تبادل تصاویر زنان مسلمان در دایرکت. من نمی‌گویم زنانی که این تصاویر جذاب را در اینترنت نشر می‌کنند مسئولیتی ندارند، اما باز هم مردان مسلمان باید در عدم انتشار آن عکس‌ها و بی‌توجهی به به این افعال زنانه الگو باشند.
آنان در خلوت یا به شکل علنی سخنانی نامناسب در رابطه با زنان مسلمان ایراد می کنند (کلماتی ناشایست و جملاتی زشت). هیچ توجیهی برای استفاده از چنین الفاظ منزجر کننده‌ای وجود ندارد. آیا می‌پذیرید که مردان دیگر در مورد خواهر یا دختر شما اینگونه سخن بگویند؟ چگونه انتظار دارید که رفتار مناسب از زنان مسلمان دیده شود در حالی که زنان مسلمان را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهید و با چنین جملاتی ناپسند دربارهٔ آنها صحبت می‌کنید؟ این از منش مؤمنان نیست.
و بدتر از اختلاط؛ دوستی با زنانی است که محرم آنان نیستند! به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی زن و مرد نامحرم نمی‌توانند «فقط دوست» بمانند؛ و بیشترین مشکلات از این رابطه‌ها نشات می‌گیرد، جدای از اینکه چنین رفتارهایی هیچ جایگاهی در اسلام ندارد. اگر خواستی رابطه‌ای با جنس مخالف برقرار کنی ازدواج کن وگرنه از این رابطه‌ای که فکر می کنید «پاک و بی‌گناه» است دوری کنید؛ زیرا زنا مشکل بزرگی است که جوامع اسلامی غرب زده و بی قید و بند با آن روبرو هستند، و بلکه منشا تمامی این فسادها باور بر معصومانه بودن این روابط است. و اینکه مردان هستند که نیازمند قانون هستند.
برخی از مردان مسلمان معیارهای حیا را کنار گذاشته و از «آزادی زنان» بسیار حمایت می‌کنند، تنها به این دلیل که از این مسیری که برای دسترسی به زنان هموار شده لذت می‌برند، و چه بسا رفتارهای حرام از آنها سر بزند و دفاعشان از حیا و عفت آنها را در مرز نفاق قرار دهد. بنابراین به جای اینکه جلوی کارهای حرام را بگیرند، با زیر پا گذاشتن معیارهای عفت و حیا آن را حلال جلوه می‌دهند.
نمونه‌هایی از مردانی وجود دارد که مرتکب زنا شده‌اند، و سپس بطور ناگهانی از «حق سقط جنین برای زن‌ها» دفاع می‌کنند و همچنین اینکه «هیچ مردی نمی‌تواند به یک زن بگوید چه بپوشد» و از این نوع مزخرفات فمینیستی دیگر. (توجه: من نمی‌گویم همهٔ کسانی که از این چیزها دفاع می‌کنند، مخفیانه زنا می‌کنند).
خیلی واضح می‌گویم: فمینیست‌ها از مردان مسلمان انتقاد می‌کنند که به اندازهٔ کافی لیبرال و سکولار نیستند و این بی شک نادرست است و ما باید با این دروغ فمینیست‌ها (و همچنین دروغ‌های شوالیهٔ سفید) مبارزه نموده و آن را توبیخ کنیم. اما از سوی دیگر، در صورتی که مردان مسلمان معیارهای واقعی اسلام را رعایت نکنند باید بر آنان سخت گرفت.
باز هم من نمی‌گویم که مردان به تنهایی مقصر رفتارهای ناشایست برخی از زنان مسلمان هستند، خود این زنان‌اند که این مشکل را ایجاد می‌کنند، کما اینکه قدرت فرهنگ غرب تأثیر زیادی داشته، اما باید برای کاهش این فشار تاثیرگذار باشیم.
«كلُّ امرئ بمَا كسَب» هر کس مسئول آن چیزی است که به دست آورده است: از زنان در مورد پوشش غیر اسلامی و رفتار نامناسب سؤال می‌شود و از سرپرستان آنها در مورد نقششان در حمایت و تشویق آنها به حیا و رفتار اسلامی پرسیده خواهد شد، همچنین از زنان دربارهٔ لباس و رفتار آنها نیز سوال می‌شود.
